"Aşk hakkında hiçbir şey bilmiyorsun. Bir gün hoş bir şey görürsün, bir de bakmışsın ki 56 yıl olmuş. Ve sinemada altına sıçmışsın, temizlemene yardım eden tek kişi o. Aşk budur."
Hikayemiz Bay Mavi ile Bayan Beyaz arasında geçiyor. Bayan Beyaz, hikayemizin aşık ama mutsuz kadınıdır. Çok sevmiştir, koşulsuzca; ama sevgisi yetmemiştir Bay Mavi'yi inandırmaya... Çok çaba harcamış; ama sonra şairin dediği yerde "Olmuyorsa zorlamayacaksın!" deyip, bırakmıştır, Bay Mavi'ye dair hayal kurmayı... Yine de Bay Mavi, her gün sayısını bilmediği sıklıkta Bayan Beyaz'ın nöronlarında dolaşmakta ve kalbinde ince acılar oluşturmaktadır. Belki bir gün bu duygular geçer, diye beklemektedir Bayan Beyaz...
Aşk... Üstüne ne çok şey yazılmıştır, ne çok şey söylenmiştir. Bayan Beyaz'dan dinledim ki; aşk onun sesini duyduğunda heyecanlanmak, her şeyden çok onu istemek, onun ağzından dökülecek "seni seviyorum" cümlesi için tüm uykularını feda etmek, onun Tanrı tarafından senin için dünyaya gönderilen özel bir lütuf olduğunu düşünüp, çevrendeki herkes karşı çıksa ya da onu kötülese bile sevmekten vazgeçememek, onun için bilmediğin yerlere gitmeyi göze almak, onunla geçirdiğin her ana bir ömre yetecek güzel duygu sığdırmak "şimdi & burada"yı dorukta deneyimlemek, o ne yaparsa yapsın ondan nefret edememek ve dahi onu kendinden çok sevmekmiş. Öyle ki 56 yıl sonra, onun altını temizlerken bile tiksinmemek ve yanında olduğu için Tanrı'ya şükretmekmiş. Onun senden önce ölmesi düşüncesine katlanamamak, senden sonra ölürse senin yasınla acı çekeceği için huzursuz olmak, birlikte ölmek için Tanrı'ya dua etmekmiş.
Aslında Bayan Beyaz'dan çok daha fazlasını dinledim; ama bu kadarına müsaade etti yazmak için... Bayan Beyaz'ın hayattan pek beklentisi yok; ciddi bir hastalığın pençesinde ölümü bekliyor gibi. Tanrı'dan Bay Mavi'ye dair bir dileği var; dünyada çok mutlu olsun.
Bayan Beyaz'ın duygusal hikayesinden Lhasa De Sela'nın sesine geçiyoruz efen'im bize "Anywhere on this road" desin;
Hikayemiz Bay Mavi ile Bayan Beyaz arasında geçiyor. Bayan Beyaz, hikayemizin aşık ama mutsuz kadınıdır. Çok sevmiştir, koşulsuzca; ama sevgisi yetmemiştir Bay Mavi'yi inandırmaya... Çok çaba harcamış; ama sonra şairin dediği yerde "Olmuyorsa zorlamayacaksın!" deyip, bırakmıştır, Bay Mavi'ye dair hayal kurmayı... Yine de Bay Mavi, her gün sayısını bilmediği sıklıkta Bayan Beyaz'ın nöronlarında dolaşmakta ve kalbinde ince acılar oluşturmaktadır. Belki bir gün bu duygular geçer, diye beklemektedir Bayan Beyaz...
Aşk... Üstüne ne çok şey yazılmıştır, ne çok şey söylenmiştir. Bayan Beyaz'dan dinledim ki; aşk onun sesini duyduğunda heyecanlanmak, her şeyden çok onu istemek, onun ağzından dökülecek "seni seviyorum" cümlesi için tüm uykularını feda etmek, onun Tanrı tarafından senin için dünyaya gönderilen özel bir lütuf olduğunu düşünüp, çevrendeki herkes karşı çıksa ya da onu kötülese bile sevmekten vazgeçememek, onun için bilmediğin yerlere gitmeyi göze almak, onunla geçirdiğin her ana bir ömre yetecek güzel duygu sığdırmak "şimdi & burada"yı dorukta deneyimlemek, o ne yaparsa yapsın ondan nefret edememek ve dahi onu kendinden çok sevmekmiş. Öyle ki 56 yıl sonra, onun altını temizlerken bile tiksinmemek ve yanında olduğu için Tanrı'ya şükretmekmiş. Onun senden önce ölmesi düşüncesine katlanamamak, senden sonra ölürse senin yasınla acı çekeceği için huzursuz olmak, birlikte ölmek için Tanrı'ya dua etmekmiş.
Aslında Bayan Beyaz'dan çok daha fazlasını dinledim; ama bu kadarına müsaade etti yazmak için... Bayan Beyaz'ın hayattan pek beklentisi yok; ciddi bir hastalığın pençesinde ölümü bekliyor gibi. Tanrı'dan Bay Mavi'ye dair bir dileği var; dünyada çok mutlu olsun.
Bayan Beyaz'ın duygusal hikayesinden Lhasa De Sela'nın sesine geçiyoruz efen'im bize "Anywhere on this road" desin;
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder