Biz'sizliğimde öteki'sizliğim olur musun?

Bugün uzun  süre 'öteki'lik üzerine düşündüm. 'Biz' pek de umrumda değil, zira ait olmayı sevmeyen ben sadece toplumun dayatması ile tercih ettiklerimi 'aidiyetler'im olarak kabul etmek zorunda kalıyorum. Yoksa bana kalsa 'aidiyet' kavramını  ateşe verme niyetindeyim. Neyse 'öteki'liğe gelelim. 16 yaşımda tanıştım bu kavramla ve tanıştığım günden beri korkunç bir gölge  gibi... Başımı çevirdiğim her yerde ekşimiş suratı ile varlığını hissettiriyor. Çoğu zaman (hatta her zaman) 'öteki'liğimden kaçmak isterim ama Mars'ta hayat bulunmadıkça bunun na-mümkün olduğunu biliyorum. 'Biz ve öteki' birleşip hayatımın ve varlık gayemin içine ederken kulağıma şunları fısıldıyorlar:
'BİZ'ler kesinlikle  ve zorunlu olarak masum kurbanlarız. 'ÖTEKİ'ler ise kesinlikle ve zorunlu olarak suçludurlar. Şimdi ne çekerlerse çeksinler eskiden beri hep onların suçudur.

Akşam akşam ne sıkıcıyım değil mi? Tamam tamam fazla uzatmayacağım videodaki şarkıyı umarım seversiniz:)